Shiv Ji Chalisa in Punjabi Language
All Rights Reserved Under HaritiBhakti.Com
ਸ਼੍ਰੀ ਸ਼ਿਵ ਚਾਲੀਸਾ
।।ਦੋਹਾ।।
ਸ਼੍ਰੀ ਗਣੇਸ਼ ਗਿਰਿਜਾ ਸੁਵਨ, ਮੰਗਲ ਮੂਲ ਸੁਜਾਨ।
ਕਹਤ ਅਯੋਧ੍ਯਾਦਾਸ ਤੁਮ, ਦੇਹੁ ਅਭਯ ਵਰਦਾਨ॥
ਜਯ ਗਿਰਿਜਾ ਪਤਿ ਦੀਨ ਦਯਾਲਾ। ਸਦਾ ਕਰਤ ਸਨ੍ਤਨ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਾ॥
ਭਾਲ ਚਨ੍ਦ੍ਰਮਾ ਸੋਹਤ ਨੀਕੇ। ਕਾਨਨ ਕੁਣ੍ਡਲ ਨਾਗਫਨੀ ਕੇ॥
ਅੰਗ ਗੌਰ ਸ਼ਿਰ ਗੰਗ ਬਹਾਯੇ। ਮੁਣ੍ਡਮਾਲ ਤਨ ਛਾਰ ਲਗਾਯੇ॥
ਵਸ੍ਤ੍ਰ ਖਾਲ ਬਾਘਮ੍ਬਰ ਸੋਹੇ। ਛਵਿ ਕੋ ਦੇਖ ਨਾਗ ਮੁਨਿ ਮੋਹੇ॥1॥
ਮੈਨਾ ਮਾਤੁ ਕੀ ਹ੍ਵੈ ਦੁਲਾਰੀ। ਬਾਮ ਅੰਗ ਸੋਹਤ ਛਵਿ ਨ੍ਯਾਰੀ॥
ਕਰ ਤ੍ਰਿਸ਼ੂਲ ਸੋਹਤ ਛਵਿ ਭਾਰੀ। ਕਰਤ ਸਦਾ ਸ਼ਤ੍ਰੁਨ ਕ੍ਸ਼ਯਕਾਰੀ॥
ਨਨ੍ਦਿ ਗਣੇਸ਼ ਸੋਹੈ ਤਹੰ ਕੈਸੇ। ਸਾਗਰ ਮਧ੍ਯ ਕਮਲ ਹੈਂ ਜੈਸੇ॥
ਕਾਰ੍ਤਿਕ ਸ਼੍ਯਾਮ ਔਰ ਗਣਰਾਊ। ਯਾ ਛਵਿ ਕੋ ਕਹਿ ਜਾਤ ਨ ਕਾਊ॥2॥
ਦੇਵਨ ਜਬਹੀਂ ਜਾਯ ਪੁਕਾਰਾ। ਤਬ ਹੀ ਦੁਖ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪ ਨਿਵਾਰਾ॥
ਕਿਯਾ ਉਪਦ੍ਰਵ ਤਾਰਕ ਭਾਰੀ। ਦੇਵਨ ਸਬ ਮਿਲਿ ਤੁਮਹਿੰ ਜੁਹਾਰੀ॥
ਤੁਰਤ ਸ਼ਡਾਨਨ ਆਪ ਪਠਾਯਉ। ਲਵਨਿਮੇਸ਼ ਮਹੰ ਮਾਰਿ ਗਿਰਾਯਉ॥
ਆਪ ਜਲੰਧਰ ਅਸੁਰ ਸੰਹਾਰਾ। ਸੁਯਸ਼ ਤੁਮ੍ਹਾਰ ਵਿਦਿਤ ਸੰਸਾਰਾ॥3॥
ਤ੍ਰਿਪੁਰਾਸੁਰ ਸਨ ਯੁਦ੍ਧ ਮਚਾਈ। ਸਬਹਿੰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਲੀਨ ਬਚਾਈ॥
ਕਿਯਾ ਤਪਹਿੰ ਭਾਗੀਰਥ ਭਾਰੀ। ਪੁਰਬ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਤਸੁ ਪੁਰਾਰੀ॥
ਦਾਨਿਨ ਮਹੰ ਤੁਮ ਸਮ ਕੋਉ ਨਾਹੀਂ। ਸੇਵਕ ਸ੍ਤੁਤਿ ਕਰਤ ਸਦਾਹੀਂ॥
ਵੇਦ ਨਾਮ ਮਹਿਮਾ ਤਵ ਗਾਈ। ਅਕਥ ਅਨਾਦਿ ਭੇਦ ਨਹਿੰ ਪਾਈ॥4॥
ਪ੍ਰਗਟ ਉਦਧਿ ਮੰਥਨ ਮੇਂ ਜ੍ਵਾਲਾ। ਜਰੇ ਸੁਰਾਸੁਰ ਭਯੇ ਵਿਹਾਲਾ॥
ਕੀਨ੍ਹ ਦਯਾ ਤਹੰ ਕਰੀ ਸਹਾਈ। ਨੀਲਕਣ੍ਠ ਤਬ ਨਾਮ ਕਹਾਈ॥
ਪੂਜਨ ਰਾਮਚੰਦ੍ਰ ਜਬ ਕੀਨ੍ਹਾ। ਜੀਤ ਕੇ ਲੰਕ ਵਿਭੀਸ਼ਣ ਦੀਨ੍ਹਾ॥
ਸਹਸ ਕਮਲ ਮੇਂ ਹੋ ਰਹੇ ਧਾਰੀ। ਕੀਨ੍ਹ ਪਰੀਕ੍ਸ਼ਾ ਤਬਹਿੰ ਪੁਰਾਰੀ॥5॥
ਏਕ ਕਮਲ ਪ੍ਰਭੁ ਰਾਖੇਉ ਜੋਈ। ਕਮਲ ਨਯਨ ਪੂਜਨ ਚਹੰ ਸੋਈ॥
ਕਠਿਨ ਭਕ੍ਤਿ ਦੇਖੀ ਪ੍ਰਭੁ ਸ਼ੰਕਰ। ਭਯੇ ਪ੍ਰਸਨ੍ਨ ਦਿਏ ਇਚ੍ਛਿਤ ਵਰ॥
ਜਯ ਜਯ ਜਯ ਅਨੰਤ ਅਵਿਨਾਸ਼ੀ। ਕਰਤ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਬ ਕੇ ਘਟਵਾਸੀ॥
ਦੁਸ਼੍ਟ ਸਕਲ ਨਿਤ ਮੋਹਿ ਸਤਾਵੈ । ਭ੍ਰਮਤ ਰਹੇ ਮੋਹਿ ਚੈਨ ਨ ਆਵੈ॥6॥
ਤ੍ਰਾਹਿ ਤ੍ਰਾਹਿ ਮੈਂ ਨਾਥ ਪੁਕਾਰੋ। ਯਹਿ ਅਵਸਰ ਮੋਹਿ ਆਨ ਉਬਾਰੋ॥
ਲੈ ਤ੍ਰਿਸ਼ੂਲ ਸ਼ਤ੍ਰੁਨ ਕੋ ਮਾਰੋ। ਸੰਕਟ ਸੇ ਮੋਹਿ ਆਨ ਉਬਾਰੋ॥
ਮਾਤੁ ਪਿਤਾ ਭ੍ਰਾਤਾ ਸਬ ਕੋਈ। ਸੰਕਟ ਮੇਂ ਪੂਛਤ ਨਹਿੰ ਕੋਈ॥
ਸ੍ਵਾਮੀ ਏਕ ਹੈ ਆਸ ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ। ਆਯ ਹਰਹੁ ਅਬ ਸੰਕਟ ਭਾਰੀ॥7॥
ਧਨ ਨਿਰ੍ਧਨ ਕੋ ਦੇਤ ਸਦਾਹੀਂ। ਜੋ ਕੋਈ ਜਾੰਚੇ ਵੋ ਫਲ ਪਾਹੀਂ॥
ਅਸ੍ਤੁਤਿ ਕੇਹਿ ਵਿਧਿ ਕਰੌਂ ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ। ਕ੍ਸ਼ਮਹੁ ਨਾਥ ਅਬ ਚੂਕ ਹਮਾਰੀ॥
ਸ਼ੰਕਰ ਹੋ ਸੰਕਟ ਕੇ ਨਾਸ਼ਨ। ਮੰਗਲ ਕਾਰਣ ਵਿਘ੍ਨ ਵਿਨਾਸ਼ਨ॥
ਯੋਗੀ ਯਤਿ ਮੁਨਿ ਧ੍ਯਾਨ ਲਗਾਵੈਂ। ਨਾਰਦ ਸ਼ਾਰਦ ਸ਼ੀਸ਼ ਨਵਾਵੈਂ॥8॥
ਨਮੋ ਨਮੋ ਜਯ ਨਮੋ ਸ਼ਿਵਾਯ। ਸੁਰ ਬ੍ਰਹ੍ਮਾਦਿਕ ਪਾਰ ਨ ਪਾਯ॥
ਜੋ ਯਹ ਪਾਠ ਕਰੇ ਮਨ ਲਾਈ। ਤਾ ਪਾਰ ਹੋਤ ਹੈ ਸ਼ਮ੍ਭੁ ਸਹਾਈ॥
ॠਨਿਯਾ ਜੋ ਕੋਈ ਹੋ ਅਧਿਕਾਰੀ। ਪਾਠ ਕਰੇ ਸੋ ਪਾਵਨ ਹਾਰੀ॥
ਪੁਤ੍ਰ ਹੀਨ ਕਰ ਇਚ੍ਛਾ ਕੋਈ। ਨਿਸ਼੍ਚਯ ਸ਼ਿਵ ਪ੍ਰਸਾਦ ਤੇਹਿ ਹੋਈ॥9॥
ਪਣ੍ਡਿਤ ਤ੍ਰਯੋਦਸ਼ੀ ਕੋ ਲਾਵੇ। ਧ੍ਯਾਨ ਪੂਰ੍ਵਕ ਹੋਮ ਕਰਾਵੇ ॥
ਤ੍ਰਯੋਦਸ਼ੀ ਬ੍ਰਤ ਕਰੇ ਹਮੇਸ਼ਾ। ਤਨ ਨਹੀਂ ਤਾਕੇ ਰਹੇ ਕਲੇਸ਼ਾ॥
ਧੂਪ ਦੀਪ ਨੈਵੇਦ੍ਯ ਚੜਾਵੇ। ਸ਼ੰਕਰ ਸਮ੍ਮੁਖ ਪਾਠ ਸੁਨਾਵੇ॥
ਜਨ੍ਮ ਜਨ੍ਮ ਕੇ ਪਾਪ ਨਸਾਵੇ। ਅਨ੍ਤਵਾਸ ਸ਼ਿਵਪੁਰ ਮੇਂ ਪਾਵੇ॥10॥
ਕਹੇ ਅਯੋਧ੍ਯਾ ਆਸ ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ। ਜਾਨਿ ਸਕਲ ਦੁ:ਖ ਹਰਹੁ ਹਮਾਰੀ॥
॥ਦੋਹਾ॥
ਨਿਤ੍ਤ ਨੇਮ ਕਰ ਪ੍ਰਾਤ: ਹੀ, ਪਾਠ ਕਰੌਂ ਚਾਲੀਸਾ।
ਤੁਮ ਮੇਰੀ ਮਨੋਕਾਮਨਾ, ਪੂਰ੍ਣ ਕਰੋ ਜਗਦੀਸ਼॥
ਮਗਸਰ ਛਠਿ ਹੇਮਨ੍ਤ ॠਤੁ, ਸੰਵਤ ਚੌਸਠ ਜਾਨ।
ਅਸ੍ਤੁਤਿ ਚਾਲੀਸਾ ਸ਼ਿਵਹਿ, ਪੂਰ੍ਣ ਕੀਨ ਕਲ੍ਯਾਣ॥
ਸ਼੍ਰੀ ਗਣੇਸ਼ ਗਿਰਿਜਾ ਸੁਵਨ, ਮੰਗਲ ਮੂਲ ਸੁਜਾਨ।
ਕਹਤ ਅਯੋਧ੍ਯਾਦਾਸ ਤੁਮ, ਦੇਹੁ ਅਭਯ ਵਰਦਾਨ॥
ਜਯ ਗਿਰਿਜਾ ਪਤਿ ਦੀਨ ਦਯਾਲਾ। ਸਦਾ ਕਰਤ ਸਨ੍ਤਨ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਾ॥
ਭਾਲ ਚਨ੍ਦ੍ਰਮਾ ਸੋਹਤ ਨੀਕੇ। ਕਾਨਨ ਕੁਣ੍ਡਲ ਨਾਗਫਨੀ ਕੇ॥
ਅੰਗ ਗੌਰ ਸ਼ਿਰ ਗੰਗ ਬਹਾਯੇ। ਮੁਣ੍ਡਮਾਲ ਤਨ ਛਾਰ ਲਗਾਯੇ॥
ਵਸ੍ਤ੍ਰ ਖਾਲ ਬਾਘਮ੍ਬਰ ਸੋਹੇ। ਛਵਿ ਕੋ ਦੇਖ ਨਾਗ ਮੁਨਿ ਮੋਹੇ॥1॥
ਮੈਨਾ ਮਾਤੁ ਕੀ ਹ੍ਵੈ ਦੁਲਾਰੀ। ਬਾਮ ਅੰਗ ਸੋਹਤ ਛਵਿ ਨ੍ਯਾਰੀ॥
ਕਰ ਤ੍ਰਿਸ਼ੂਲ ਸੋਹਤ ਛਵਿ ਭਾਰੀ। ਕਰਤ ਸਦਾ ਸ਼ਤ੍ਰੁਨ ਕ੍ਸ਼ਯਕਾਰੀ॥
ਨਨ੍ਦਿ ਗਣੇਸ਼ ਸੋਹੈ ਤਹੰ ਕੈਸੇ। ਸਾਗਰ ਮਧ੍ਯ ਕਮਲ ਹੈਂ ਜੈਸੇ॥
ਕਾਰ੍ਤਿਕ ਸ਼੍ਯਾਮ ਔਰ ਗਣਰਾਊ। ਯਾ ਛਵਿ ਕੋ ਕਹਿ ਜਾਤ ਨ ਕਾਊ॥2॥
ਦੇਵਨ ਜਬਹੀਂ ਜਾਯ ਪੁਕਾਰਾ। ਤਬ ਹੀ ਦੁਖ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪ ਨਿਵਾਰਾ॥
ਕਿਯਾ ਉਪਦ੍ਰਵ ਤਾਰਕ ਭਾਰੀ। ਦੇਵਨ ਸਬ ਮਿਲਿ ਤੁਮਹਿੰ ਜੁਹਾਰੀ॥
ਤੁਰਤ ਸ਼ਡਾਨਨ ਆਪ ਪਠਾਯਉ। ਲਵਨਿਮੇਸ਼ ਮਹੰ ਮਾਰਿ ਗਿਰਾਯਉ॥
ਆਪ ਜਲੰਧਰ ਅਸੁਰ ਸੰਹਾਰਾ। ਸੁਯਸ਼ ਤੁਮ੍ਹਾਰ ਵਿਦਿਤ ਸੰਸਾਰਾ॥3॥
ਤ੍ਰਿਪੁਰਾਸੁਰ ਸਨ ਯੁਦ੍ਧ ਮਚਾਈ। ਸਬਹਿੰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਲੀਨ ਬਚਾਈ॥
ਕਿਯਾ ਤਪਹਿੰ ਭਾਗੀਰਥ ਭਾਰੀ। ਪੁਰਬ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਤਸੁ ਪੁਰਾਰੀ॥
ਦਾਨਿਨ ਮਹੰ ਤੁਮ ਸਮ ਕੋਉ ਨਾਹੀਂ। ਸੇਵਕ ਸ੍ਤੁਤਿ ਕਰਤ ਸਦਾਹੀਂ॥
ਵੇਦ ਨਾਮ ਮਹਿਮਾ ਤਵ ਗਾਈ। ਅਕਥ ਅਨਾਦਿ ਭੇਦ ਨਹਿੰ ਪਾਈ॥4॥
ਪ੍ਰਗਟ ਉਦਧਿ ਮੰਥਨ ਮੇਂ ਜ੍ਵਾਲਾ। ਜਰੇ ਸੁਰਾਸੁਰ ਭਯੇ ਵਿਹਾਲਾ॥
ਕੀਨ੍ਹ ਦਯਾ ਤਹੰ ਕਰੀ ਸਹਾਈ। ਨੀਲਕਣ੍ਠ ਤਬ ਨਾਮ ਕਹਾਈ॥
ਪੂਜਨ ਰਾਮਚੰਦ੍ਰ ਜਬ ਕੀਨ੍ਹਾ। ਜੀਤ ਕੇ ਲੰਕ ਵਿਭੀਸ਼ਣ ਦੀਨ੍ਹਾ॥
ਸਹਸ ਕਮਲ ਮੇਂ ਹੋ ਰਹੇ ਧਾਰੀ। ਕੀਨ੍ਹ ਪਰੀਕ੍ਸ਼ਾ ਤਬਹਿੰ ਪੁਰਾਰੀ॥5॥
ਏਕ ਕਮਲ ਪ੍ਰਭੁ ਰਾਖੇਉ ਜੋਈ। ਕਮਲ ਨਯਨ ਪੂਜਨ ਚਹੰ ਸੋਈ॥
ਕਠਿਨ ਭਕ੍ਤਿ ਦੇਖੀ ਪ੍ਰਭੁ ਸ਼ੰਕਰ। ਭਯੇ ਪ੍ਰਸਨ੍ਨ ਦਿਏ ਇਚ੍ਛਿਤ ਵਰ॥
ਜਯ ਜਯ ਜਯ ਅਨੰਤ ਅਵਿਨਾਸ਼ੀ। ਕਰਤ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਬ ਕੇ ਘਟਵਾਸੀ॥
ਦੁਸ਼੍ਟ ਸਕਲ ਨਿਤ ਮੋਹਿ ਸਤਾਵੈ । ਭ੍ਰਮਤ ਰਹੇ ਮੋਹਿ ਚੈਨ ਨ ਆਵੈ॥6॥
ਤ੍ਰਾਹਿ ਤ੍ਰਾਹਿ ਮੈਂ ਨਾਥ ਪੁਕਾਰੋ। ਯਹਿ ਅਵਸਰ ਮੋਹਿ ਆਨ ਉਬਾਰੋ॥
ਲੈ ਤ੍ਰਿਸ਼ੂਲ ਸ਼ਤ੍ਰੁਨ ਕੋ ਮਾਰੋ। ਸੰਕਟ ਸੇ ਮੋਹਿ ਆਨ ਉਬਾਰੋ॥
ਮਾਤੁ ਪਿਤਾ ਭ੍ਰਾਤਾ ਸਬ ਕੋਈ। ਸੰਕਟ ਮੇਂ ਪੂਛਤ ਨਹਿੰ ਕੋਈ॥
ਸ੍ਵਾਮੀ ਏਕ ਹੈ ਆਸ ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ। ਆਯ ਹਰਹੁ ਅਬ ਸੰਕਟ ਭਾਰੀ॥7॥
ਧਨ ਨਿਰ੍ਧਨ ਕੋ ਦੇਤ ਸਦਾਹੀਂ। ਜੋ ਕੋਈ ਜਾੰਚੇ ਵੋ ਫਲ ਪਾਹੀਂ॥
ਅਸ੍ਤੁਤਿ ਕੇਹਿ ਵਿਧਿ ਕਰੌਂ ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ। ਕ੍ਸ਼ਮਹੁ ਨਾਥ ਅਬ ਚੂਕ ਹਮਾਰੀ॥
ਸ਼ੰਕਰ ਹੋ ਸੰਕਟ ਕੇ ਨਾਸ਼ਨ। ਮੰਗਲ ਕਾਰਣ ਵਿਘ੍ਨ ਵਿਨਾਸ਼ਨ॥
ਯੋਗੀ ਯਤਿ ਮੁਨਿ ਧ੍ਯਾਨ ਲਗਾਵੈਂ। ਨਾਰਦ ਸ਼ਾਰਦ ਸ਼ੀਸ਼ ਨਵਾਵੈਂ॥8॥
ਨਮੋ ਨਮੋ ਜਯ ਨਮੋ ਸ਼ਿਵਾਯ। ਸੁਰ ਬ੍ਰਹ੍ਮਾਦਿਕ ਪਾਰ ਨ ਪਾਯ॥
ਜੋ ਯਹ ਪਾਠ ਕਰੇ ਮਨ ਲਾਈ। ਤਾ ਪਾਰ ਹੋਤ ਹੈ ਸ਼ਮ੍ਭੁ ਸਹਾਈ॥
ॠਨਿਯਾ ਜੋ ਕੋਈ ਹੋ ਅਧਿਕਾਰੀ। ਪਾਠ ਕਰੇ ਸੋ ਪਾਵਨ ਹਾਰੀ॥
ਪੁਤ੍ਰ ਹੀਨ ਕਰ ਇਚ੍ਛਾ ਕੋਈ। ਨਿਸ਼੍ਚਯ ਸ਼ਿਵ ਪ੍ਰਸਾਦ ਤੇਹਿ ਹੋਈ॥9॥
ਪਣ੍ਡਿਤ ਤ੍ਰਯੋਦਸ਼ੀ ਕੋ ਲਾਵੇ। ਧ੍ਯਾਨ ਪੂਰ੍ਵਕ ਹੋਮ ਕਰਾਵੇ ॥
ਤ੍ਰਯੋਦਸ਼ੀ ਬ੍ਰਤ ਕਰੇ ਹਮੇਸ਼ਾ। ਤਨ ਨਹੀਂ ਤਾਕੇ ਰਹੇ ਕਲੇਸ਼ਾ॥
ਧੂਪ ਦੀਪ ਨੈਵੇਦ੍ਯ ਚੜਾਵੇ। ਸ਼ੰਕਰ ਸਮ੍ਮੁਖ ਪਾਠ ਸੁਨਾਵੇ॥
ਜਨ੍ਮ ਜਨ੍ਮ ਕੇ ਪਾਪ ਨਸਾਵੇ। ਅਨ੍ਤਵਾਸ ਸ਼ਿਵਪੁਰ ਮੇਂ ਪਾਵੇ॥10॥
ਕਹੇ ਅਯੋਧ੍ਯਾ ਆਸ ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ। ਜਾਨਿ ਸਕਲ ਦੁ:ਖ ਹਰਹੁ ਹਮਾਰੀ॥
॥ਦੋਹਾ॥
ਨਿਤ੍ਤ ਨੇਮ ਕਰ ਪ੍ਰਾਤ: ਹੀ, ਪਾਠ ਕਰੌਂ ਚਾਲੀਸਾ।
ਤੁਮ ਮੇਰੀ ਮਨੋਕਾਮਨਾ, ਪੂਰ੍ਣ ਕਰੋ ਜਗਦੀਸ਼॥
ਮਗਸਰ ਛਠਿ ਹੇਮਨ੍ਤ ॠਤੁ, ਸੰਵਤ ਚੌਸਠ ਜਾਨ।
ਅਸ੍ਤੁਤਿ ਚਾਲੀਸਾ ਸ਼ਿਵਹਿ, ਪੂਰ੍ਣ ਕੀਨ ਕਲ੍ਯਾਣ॥